Değerli okurlarım hepinize merhabalar. Bugün ağzı olup dili olmayan canlılar için ses olmaya çalışacağım. Evet doğru bildiniz, bu yazımda bir hevesle alıp sokağa atılan dostlarımızı yazacağım. Belki merhametsiz vicdanlara biraz olsun merhamet fısıldayabilirim.
Geçen günlerde bir haber çıkmıştı karşıma, tatil beldelerinde sokağa atılan, terk edilen hayvan sayısı artış göstermiş. Terk edilen hayvanlar sahiplerini tekrar bulmak amacıyla bütün sokakları geziyorlar, şanslılarsa çöpten bulduklarını yiyip hayata kalmaya çalışıyorlar ancak şanslı değillerse bilmedikleri yollara aniden çıkarak arabanın altında kalıp can veriyorlar. Kimileri de yakalanıp barınaklara götürülüyor. İsmi barınak olduğu için barınak ifadesini kullanıyorum. Bana sorarsanız barınakta kalmaktansa sokakta kalması dostlarımız için daha sağlıklı çünkü birçok hayvan barınağı yetersiz düzeydeler. Barınaktaki yemek ihtiyaçları -eğer aralarında anlaşmışlarsa- genelde otellerde arta kalan yemeklerle karşılanıyor. Hayvanlar ayırım yapılmadan büyük-küçük, genç-yaşlı ayrımı gözetilmeksizin aynı kafese koyuluyorlar. Güçlü, güçsüzü eziyor. Hatta yetersiz beslenmeden dolayı birbirlerini parçalayıp, o parçalarla besleniyorlar. Dileyen arkadaşlar bu konuda internette ufak bir araştırma yapılabilir veya hayvan barınaklarını ziyaret edebilirler. Hayvan sahiplenen insanların sahiplenmeden önce mutlaka barınakları ziyaret etmeleri gerektiğini kanısındayım. Böylece aldıktan sonra ya sokağa atmayı tercih etmezler ya da bir heves uğruna hiç almazlar.
Peki bu işin hukuki boyutu nedir ve önlemek için neler yapılabilir ? Öncelikle şunu söylemem gerekir ki TBMM Hayvan Hakları Komisyonu buna ilişkin çalışmalar yapıp bir taslak metni hazırlamış ancak bu taslak metin henüz mecliste görüşülüp yasalaşmadı. Dolayısıyla sahiplenilen hayvanların sokağa terk edilmesinin herhangi bir yaptırımı maalesef bulunmamaktadır.
Bu yaptırımın mümkün olabilmesi için yani sağlıklı işleyebilmesi için öncelikle hayvan sahiplenen kişilerin nüfusuna işletme zorunluluğu getirilmelidir. Böylece hayvanların takibi kolaylaşacak ve sokağa atılan hayvanların tespiti yapılıp sahiplerine gerekli cezai işlem uygulanabilecektir. Nüfusa kayıt için yetkili kurumun Nüfus Müdürlüğünün yanı sıra veterinerler de olmalıdır. Çünkü hayvan sahiplenen kişinin bunu nüfus müdürlüğüne bildirmeyebilir ancak her halükarda veterinere gidecektir. Bu yüzden bu yetkinin veterinerlere de verilmesi gerekir. Bu halde sahiplendikleri hayvanı terk eden kişiler veya kötü muameleye tabii tutan kişiler kara listeye alınıp tekrar hayvan sahiplenmesinin önüne geçilmiş olur.
Para cezasının yanı sıra daha ağır ve etkin cezalar getirilebilir. Mesela yüz kızartıcı suç olabilir veya kişinin siciline işlenmesini istemediği bir suç olabilir. Böylece sahiplenen kişinin kamu kurum ve kuruluşlarda çalışamama durumu ortaya çıkabilir.
Hayvan popülasyonun artması sebebiyle kısırlaştırmaların daha sık ve etkin bir şekilde yapılması gerekmektedir. Sokaktaki hayvanların toplanması yetkisi Hayvanların Korunmasına Dair Uygulama Yönetmeliği’ne göre sadece belediyelere aittir. Bu yetkinin genişletilip veterinerlere de verilmesi gereklidir. Böylece sokaktaki hayvanların kısırlaştırılma işlemi hızlandırılmış olur.
Bunun gibi aslında birçok yararlı düzenleme yapılabilir. Ceza sisteminin etkin ve uygulanabilir olması caydırıcılığı sağlayacaktır. Ancak en önemlisi her zaman insanın kendisinde bitmektedir. Bir anlık heves ile hayvanların oyuncak gibi alınıp bırakılmaması için farkındalık çalışmaları yapılabilir ve küçük yaştaki çocuklara okullarda bu konuda eğitimler verilebilir.
Değerli dostlarımızın konuşamıyor olması onların duygularının olmadığı anlamına gelmez. Üzülmek, sevinmek, şaşırmak, sevmek ve sevilmek her canlının hissettiği duygulardır.
Evcil hayvanların sokağa terk edilmesinin etkin ve hızlı bir hukuki düzenlemesinin bir an önce yapılması dileğiyle…
BURADA YAZILAN YAZILAR BİLGİ AMAÇLI OLUP YAZARIN GÖRÜŞLERİNİ İFADE EDER. HİÇBİR ŞEKİLDE HUKUKİ TAVSİYE NİTELİĞİ TAŞIMAMAKTADIR.